woensdag 26 maart 2014

Vroeger…

Iemand vroeg me laatst: “Wat vinden jullie daar nou leuk aan, aan dat ouwe werkgoed?”
En dat met een gezicht waarop duidelijk af te lezen viel dat de steller van de vraag er echt helemaal niks van snapte..!

Wat wij toch zagen in die ouwe vieze werktruien, gedragen door allang overleden vissermannen en dat ook nog in een tijd waar je echt niet meer naar terug zou willen. Armoede, keihard werken, honger, afzien, en altijd maar hopen op een goede vangst en een beter bestaan…


Op een of andere manier, zonder te willen romantiseren, zijn wij geraakt door het leven van de vissersgezinnen van toen. Mensen, net als jij en ik, alleen levend in een tijd en wereld waarin luxe niet bestond.


Soms, wanneer we in Arnemuiden, of Tholen zijn en oud-vissers spreken (of hun vrouwen) dan is die tijd nog helemaal niet zo lang geleden. Mensen in de leeftijd van onze ouders en grootouders die nog meegemaakt hebben dat de vis duur betaald werd. Die van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat garnalen moesten pellen of met vis moesten leuren door de stad. Die dagenlang op hun kleine houten bootjes in weer en wind voeren, de blaren op hun handen werkten en oh zo dankbaar waren dat ze weer veilig aan wal kwamen.


Het is ook een tijd waarvan een aantal van deze mensen, die het nu gelukkig zo veel beter en makkelijker hebben, niet altijd begrijpen waarom we daar meer over willen weten.
Zij willen niet echt herinnerd worden aan de armoede en het harde leven van toen, waarin ze vaak als tweederangs volk behandeld werden. Zij willen mee in de vaart der volkeren en laten zien dat ze nu ook een modern en rijk leven leiden en.. net zo goed zijn als een ander.


Toch, als je door gaat vragen, komen ook warme en mooie herinneringen naar boven. Over de onderlinge banden, die sterk waren. Over de hulp die de mensen elkaar boden, de gemeenschapszin en over het beschermde leven in een klein vissersdorp…


Vanwege al die verhalen, die ons een zo mooi beeld geven van hoe mensen meebewegen in een veranderende wereld, blijft deze speurtocht ons zo boeien.
Niet alleen vanwege het zoeken zelf, dat zo leuk blijft.. of de brei technische kant van al die patronen en truien, dat zo geweldig interessant is.
Maar juist… door de verhalen over de mensen zelf..!

woensdag 12 maart 2014

Daniël Hoogstad en een oproepje

Eerst graag jullie aandacht voor het volgende, we doen nogmaals een oproep: 
Inmiddels hebben we twee truien uit Zeeuws Vlaanderen kunnen reconstrueren. Helaas, helaas, de Philippiense trui hebben we nog steeds niet kunnen maken. Is er dan écht niemand die een foto heeft waarop de trui beter te zien is dan op dit exemplaar???


Visserstrui Philippine

We zouden zo blij zijn met een reactie :-)

Dan gaan we verder waar we gebleven waren:
We bloggen al eerder over hem, de grondlegger van de Bressiaanse vissersvloot: Daniël Hoogstad. Inmiddels hebben we ook zijn trui gereconstrueerd. Hou vooral in het achterhoofd dat we maar één afbeelding hebben van deze man. Bovendien is die afbeelding geen 'echte' foto, maar een ingeschilderd exemplaar.


Toch denken we dat we een aardig beeld kunnen schetsen:
  1. de trui heeft kabels en bredere ribbels
  2. aan de voorkant is een deel van het borststuk in tricotsteek. Daarop zijn de initialen van Daniël gemaasd.
  3. over de mouwen weten we niets. We hebben ze nu in tricotsteek gebreid. Met kabels of ribbels is natuurlijk ook leuk, maar dit blijft giswerk.
De gebreide mini geeft een aardig beeld:


Wat een leuke trui is dit. Heel anders dan de andere Zeeuwse truien. Dit komt niet alleen door de initialen. Deze trui heeft een kabel naar rechts. Het is in Zeeland de eerste trui die we met zo'n kabel tegenkomen. Alle andere truien hebben een kabel naar links.
Op de borst niet de initialen van Daniël, maar de eerste letters van de achternamen van de peetmoeders (bloos, mogen we onszelf inmiddels zo noemen?) van de Zeeuwse visserstruien.

Het borststuk van het achterpand is helemaal in ribbels gebreid. Dit is het meest waarschijnlijke, maar zeker weten doen we dit natuurlijk niet.


Om er voor te zorgen dat het lijf niet te veel in elkaar trek hebben we aan het begin van de kabels in elke steek 1 steek gemeerderd. 3 steken van het boord worden dan 6 steken van de kabel. Aan het einde van de kabel minder je die steken weer.