Visserstrui 'Het Hart van Tholen'

Tjonge, het heeft even geduurd en wat lag de oplossing vaak nét om het hoekje.

Na het artikel in de Eendrachtbode van begin maart krijgen Anna en Lupineke een e-mail:
"Ik heb een trui met een hart, een echte".
Dat doet onze harten sneller kloppen ;)
Anja belt direct en maakt een afspraak voor het einde van de week. Die afspraak blijkt daarna door omstandigheden tóch verzet te moeten worden, zodat Stefanie er helaas niet bij aanwezig kan zijn.

Wat is er aan de hand? Arjan van Dijke had in de jaren '80 van de vorige eeuw een visserstrui. Zijn moeder, Machelina Moerland, heeft die voor hem gebreid. Het voorbeeld komt uit het boekje van Henriëtte van der Klift. Arjan werkt op dat moment in de aalvisserij. Als hij op zaterdag het loon voor de gewerkte overuren gaat ophalen bij zijn baas, ziet hij nog een klusje... Had hij dat klusje nou maar niet gezien. Er moeten wat drijfankers worden afgeslepen. Arjan besluit dat 'even' te doen, met zijn visserstrui aan. Het resultaat laat zich raden: brandgaten in het hele voorpand.

En dan moet je dat aan je moeder vertellen. Gelukkig valt de 'straf' wel mee. Machelina is bovendien bereid om een nieuwe trui te breien. Dat wordt een Thoolse trui, met een hart in ribbels. Het patroon komt van 'iemand uit de Stoofstraat'. Die 'iemand' hebben we helaas niet kunnen vinden. De Stoofstraat is maar een kleine straat. Daardoor is ook het aantal bewoners heel beperkt. Toch blijft deze bewoner in nevelen gehuld. Machelina is helaas overleden. Daardoor kunnen we het haar ook niet meer vragen.

Het bezoek aan Arjan staat gepland voor vrijdagmorgen. Op woensdagavond wordt er gebeld: "Ik ben nú thuis. De grindmolens in Limburg draaien niet door de vorst. Kun je vanavond of morgen komen?" Het wordt uiteindelijk donderdag, soms staat er nog wel eens iets anders op de agenda.

Tja, hoe gaat dat met een varend beroep. Je weet wel wanneer je vertrekt (meestal dan toch) maar niet wanneer je aankomt. Arjan wilde altijd de visserij al in, maar moest van zijn vader eerst iets anders gaan doen. Dat wordt de binnenvaartschool. Daarna blijft de visserij toch trekken en verdaagt Arjan alsnog op een vissersschip. Uiteindelijk pakt hij zijn eerste beroep weer op en vaart nu als beunschipper / eigenaar op de 'Jacomina'.

Door zijn achtergrond kan Arjan veel verhalen. Bovendien zetten hij en Jacqueline ons op het spoor van Frans en Tannetje Bout, een oud vissersechtpaar. Dat blijkt een gouden greep. Daar komen we later op terug (ook al is het even rustig, we zitten niet stil).

Maar nu, terug naar het hart. Er zijn mogelijk (we blijven voorzichtig) twee varianten geweest. De ene variant is die met een hart in ribbels zoals Arjan die heeft.
Zeldzamer is waarschijnlijk de variant met ajour. Dit heeft twee redenen: ajour patronen worden heel weinig gedragen door vissers en ook het hart als motief komt niet veel voor.

Bonnie Joosse blijkt in haar collectie foto's er één te hebben met een hart in ajour:

Stoffel Schot
Foto: collectie De Meestoof

Tadaaaaaa!!!

De trui is op vrijwel dezelfde manier gebreid als de trui met het visnet die in streekmuseum De Meestoof in Sint Annaland te zien is: een gladde trui, met ribbelranden op de schouders. Op deze blogfoto niet zo goed te zien, maar op het origineel wel: de spietjes bij de nek worden meegebreid in het boordpatroon.

Bonnie Joosse stelde midden jaren '80 al een expositie samen over visserstruien. Na eindeloos vragen, bellen en zoeken levert dit onder andere de originele trui op die nu deel uitmaakt van de collectie in De Meestoof. Het hart in ribbels is echter bij haar niet bekend, gelukkig heeft ze er wel een foto van!

Voor ieder die de trui met het ajourhart wil breien: Het patroon is te koop, zowel aan de kassa van Museum de Meesstoof als via onze stichting (digitaal). Neem hiervoor a.u.b. contact met ons op.