 |
| Nieuwpoort, ca 1909 (De Zuttere) |
Op de meeste foto's hebben de vissers oliegoed aan of een kiel. Soms is er wel te zien dat er een trui onder zit. Of dat dan een Engelse trui is of een zelfgebreide blijft de vraag. Via via komt Monique in contact met een dame uit Oostende. Zij vertelt het volgende:
Ik weet dat mijn vader (mijn broer minder) als hij aan land was een ‘Engelse trui’ droeg.
Die was donkerblauw met hoge kol. Het breiwerk was van een zeer lichte soort garen, machinaal
gebreid in een zeer kleine steek. Op de borst was een anker in geweven v/d zelfde kleur.
Die truien werden gekocht op de H.Baelskaai of in een ander winkel waar typische zeemans
kledij werd verkocht.
In zee werd zowel door vader of broer een dikke trui gedragen.
Men noemde dit een “Ferro-boj” (trui-baai) met motieven dat je wel meer ziet in IJslandse en
Noorderlijk gelegen landen hun truien. (ferro = koude landen?) Soms een trui door mijn ma gebreid.
Een specifiek embleem of tekening, dat heb ik nooit opgemerkt niet bij mij thuis of bij
andere vaartuigen van bij ons. Ik denk dat dit eerder een Nederlands gewoonte is geweest.
Monique vindt wel iets heel anders. Ook leuk om te weten. In België zijn een aantal visserij folklore groepen. Eén daarvan is Ebbe en vloed (uit Blankenberge:
De leden van Ebbe & Vloed zijn gekleed in de oudste visserskledij die dateert van vóór het jaar 1900: rode hemden met witte bretellen, een zwarte wijde broek waarin twee munten zijn genaaid en rode kousen.
In Oostende hoort Monique ook nog een ander verhaal: De vissersvrouwen aan de Belgische kust zouden vooral de Engelse of geweven trui met het godsoog zo nauwkeurig en zo mooi mogelijk na breien. Ook daar wordt vertelt dat de vissers kousen (jawel, van die dingen aan je voeten en benen) droegen die specifiek waren voor een plaats of een familie.
Nu zijn we inmiddels met het trekken van conclusies nog voorzichtiger geworden dan we al waren. Zo langzamerhand denken we dat niets is wat het lijkt ;-).
Feit is natuurlijk wel dat de Belgische kust stukken kleiner is dan de Nederlandse. Misschien is dat nog van invloed op het al dan niet dragen van eigen gebreide truien. Voor dit moment lijkt het er op dat we die zoektocht beter kunnen staken.
Bovendien duiken er in Zeeland inmiddels zo veel nieuwe zaken op die onze aandacht vragen dat we onze blik over de grens voorlopig laten. Mogelijk komen we er in een (veel) later stadium nog op terug.
Dank je wel Monique, voor alle tijd en moeite die je in het project hebt gestopt.
1 opmerking:
Ik heb hier de boeken van Nederlandse visserstruien en maakte dezelfde bedenking: zouden er ook Belgische visserstruien zijn? Door deze blog is dit beantwoord.
Een reactie posten