'Dingetjes' en de ene kwaliteit is de andere niet

In de vorige post berichtten we over de vracht vachten die Janny van Wolboerderij Blij Bezuiden naar Italië stuurde. Dat is nog best een 'dingetje'; wat er wordt opgestuurd en hoeveel (méér dan een paar schapenvachten want anders beginnen ze er niet aan) - en wat voor garen wil je dat er van die vachten wordt gemaakt en hoeveel - en wat voor kleuren en (jullie raden het al) hoeveel... een heleboel 'dingen' waar een ei over moet worden gelegd voordat een wasserij, spinnerij en/ of ververij voor je aan de slag gaat.
Daarbij komt nog een 'dingetje'; lang niet alle spinnerijen kunnen de fijne merinovezel spinnen tot een mooi garen. We kunnen er op dit moment in Europa een drietal verzinnen, maar geen enkele in Nederland en een ander 'dingetje': de spinnerij moet ook ruimte (lees: een tijdvak) voor je hebben.
En een laatste 'dingetje', maar wel een hele belangrijke: het milieu moet zo weinig mogelijk worden belast in het hele proces.

Jullie zien het: het leven van een schapenhouder gaat niet over rozengeur...wel over schapenmest 😉, kijk maar:

Maar zoekt en gij zult vinden zegt het spreekwoord en zo is het ook. Enkele jaren geleden werden de eerste kilo's wol naar Engeland gestuurd. Dan begint het lange wachten, er gaat namelijk maanden overheen voordat je wat retour krijgt en dan is het ook nog spannend hoeveel dat dan is. Er vallen heel veel kilo's vuil en vet uit de vacht af (zowel letterlijk als figuurlijk), hoe beter de kwaliteit die je inlevert hoe meer er overblijft. De eerste zending zag er goed uit, dat geeft moed. Maar bij een volgende aflevering waren er weinig kilo's en meters wol over van de geleverde vachten, terwijl de kwaliteit van de vachten hoger was. Bovendien was het garen niet zo mooi gelijkmatig gesponnen als je zou verwachten met merino.

Daarom wordt er opnieuw gezocht en zo reizen er in maart 2020 een heleboel vachten naar Italië. Het hele bereidingsproces van het garen volgt daar een GOTS-gecertificeerd traject. Dan gaat Italië op slot, Covid grijpt ernstig om zich heen en iedereen moet thuisblijven. Daar liggen de vachten...Als Italië weer open gaat beginnen de vakanties aldaar. De vachten blijven dus liggen waar ze liggen. En zo komt het dat we ruim 9 maanden verder zijn voordat de eerste konen met Dutch Merino in het Zeeuwse arriveren.

Wat is dat spannend, de eerste strengen:

We kunnen jullie vertellen: het was het wachten waard. Wat een prachtig garen is ervan gemaakt. Na de eerste proefbrei komt er meer garen, deze keer vacuüm verstuurd - zo past het door de brievenbus.

Helaas is de eerste zending vanuit Italië niet voldoende om de eerste proeftrui van te maken. Daarom graven we dozen en lades uit en besluiten we om toch ook het garen uit Engeland te gebruiken. Dat is maar goed, want op het moment dat we dit schrijven is de volledige levering nog niet binnen.

Tegelijk kunnen we daardoor de beide kwaliteiten goed vergelijken, ze zitten in één kledingstuk. Op de foto hieronder zien jullie een stukje breisel van het Engelse garen (het onderste vergrootglas) en het Italiaanse garen (het bovenste vergrootglas). 

Jullie zullen het begrijpen: wij gaan voor de Italiaanse kwaliteit!!

Wordt vervolgd